از آنجایی که مولوسکوم کنتاژیوزوم در افراد سالم، خود محدود شونده است، عموما نیازی به درمان نیست. اما مسائلی مانند وجود ضایعه آشکار، بیماری زمینه ای آتوپیک، و تمایل به جلوگیری از انتقال بیماری می توانند فرد را به درمان وادارند. در ادامه مطلب، بهترین پماد برای درمان مولوسکوم را معرفی خواهیم کرد.
درمان مولوسکوم معمولا زمانی توصیه می‌شود که ضایعات در ناحیه تناسلی (نزدیک یا روی آلت تناسلی مرد، فرج، واژن، یا مقعد) باشند. در این صورت بهتر است به پزشک مراجعه کنید، زیرا احتمال دارد بیماری دیگری نیز از طریق تماس جنسی منتقل شده باشد. برای تهیه بهترین پماد برای درمان مولوسکوم، با متخصص مشورت کنید. توجه داشته باشید که درمان های موجود در اینترنت، ممکن است موثر نبوده و حتی مضر هم باشند.
حذف فیزیکی مولوسکوم
ضایعات می توانند با استفاده از کرایوتراپی (منجمد کردن ضایعه با استفاده از ازت مایع)، کورتاژ (سوراخ کردن مرکز و خراشیدن کازئوز یا ماده پنیری)، و لیزر درمانی به صورت فیزیکی حذف شوند. این روش ها سریع بوده و توسط درمانگر آموزش دیده انجام می شوند.
به علاوه انجام این روش ها ممکن است مستلزم بی حسی موضعی بوده و منجر به درد، سوزش و زخم بعد از عمل شوند. توصیه می شود خودتان ضایعات یا مایع داخل آن ها را برندارید، چرا که احتمال دارد ناخواسته باعث شوید به سایر قسمت‌های بدنتان تلقیح شده یا به دیگران منتقل شوند. خاراندن یا خراشیدن پوست نیز می توانند، باعث عفونت باکتریایی شوند.
درمان خوراکی مولوسکوم
درمان خوراکی می تواند باعث از بین رفتن تدریجی ضایعات شود. این تکنیک غالباً مناسب اطفال است، زیرا عموماً درد کمتری داشته و می تواند توسط والدین در خانه و در محیطی امن تر انجام شود. سایمتیدین خوراکی به عنوان درمان جایگزین، برای اجتناب از ایجاد اسکار احتمالی و همچنین برای خردسالانی که از درد ناشی از کرایوتراپی، کورتاژ و لیزر درمانی می ترسند، استفاده می شود.
علی رغم اینکه سایمتیدین، بی خطر، بدون درد، و سازگار است، اما روی ضایعات ناشی از مولوسکوم صورت، تاثیر کمتری نسبت به ضایعات سایر نقاط بدن دارد.
درمان موضعی مولوسکوم
پماد پودوفیلوتوکسین (0.5%) به عنوان درمان خانگی، برای مردان قابل استفاده است، اما به دلیل سمیت احتمالی برای جنین، استفاده از آن توسط زنان باردار توصیه نمی شود. هر ضایعه باید به صورت جداگانه درمان شود زیرا درمان، موضعی است.
سایر گزینه های درمان موضعی عبارتند از ید و اسید سالیسیلیک، پتاسیم هیدروکسید، ترتینوئین، کانتاریدین (یک عامل تاول زا که معمولا در مطب استفاده می شود) و ایمیکیمود (ﺗﻌﺪﯾﻞ ﮐﻨﻨﺪه سلول های T). اثربخشی ایمیکیمود برای درمان مولوسکوم کونتاژیوزوم در اطفال اثبات نشده و به دلیل داشتن عوارض جانبی احتمالی برای این گروه سنی، توصیه نمی شود. این درمان ها باید توسط پزشک متخصص تجویز شوند.
درمان افراد دارای نقص ایمنی
اکثر درمان ها در بیماران دارای ایمنی کافی، موثر هستند. اما بیماران مبتلا به HIV/AIDS یا سایر بیماری های سرکوب کننده سیستم ایمنی، اغلب به درمان های سنتی پاسخ نمی دهند. به علاوه، این درمان ها نمی توانند منجر به کنترل طولانی مدت در بیماران HIV گردند.
پایین بودن تعداد سلول های CD4 با گسترش بیشتر مولوسکوم های صورت مرتبط است و بنابراین نشانگری برای بیماری HIV شدید محسوب می شود. تا به امروز، مؤثرترین راه درمان مولوسکوم کوتاژیوزوم در افراد دارای نقص ایمنی، درمان هایی بوده است که هدفشان تقویت سیستم ایمنی است.
در موارد شدید، از اینترفرونِ داخل ضایعه، برای درمان ضایعات صورت در این بیماران استفاده می شود. با این حال، عوارض جانبی شدید و ناخوشایند اینترفرون مانند علائم شبه آنفولانزا، حساسیت موضعی، افسردگی، و بی حالی، آن را به درمانی نسبتا نامطلوب تبدیل کرده است. علاوه بر این، درمان با اینترفرون در افراد سالم مؤثرتر است. پرتو درمانی نیز کارایی کمی دارد.
